İşte bende böyleyim.. Denizler gibi, Kimi zaman dingin, kimi zaman dalgalı.. içimde mavinin her tonu var dedi ve dişi aynasına baktı eril.. Göz harelerinde aynı ama ayrı geçmişlerine uzandılar, Benzerlikleri ile sarsıldı iki kayıp ruh.. Parçalarını birleştirecek dokunuşları bir ruhta barınabilmek içindi.. Paslanmış sarkaçları ağır geldi, yenik düştü zamana.. Gökler gibi kara olmaktansa, karlar kadar ak olmak dedi dişi.. Ruhlarını ayırdılar, bildikleri yıllara ve yollara tutuldular.. You see I am like this. Like seas, sometimes calm, sometimes wavy, I have every shade of blue inside me he said and the man looked at her womanly mirror. In their eyes they reached out to their separate pasts. Lost souls were shaken by their similarities.Their unifying touches were to be able to inhabit in one soul. Their rusted pendulums became heavy, defeated to time. Better be as white as snow than be as black as the skies said the woman. Separated their souls, went down their own familiar years and roads.