Memories

1978 yılında Rize’nin Pazar ilçesinde doğdu. Öğrenim hayatına lise son sınıfta ara verip çeşitli kurum ve kuruluşlardan sinema ve yönetmenlik eğitimleri almak üzre İstanbul’a yerleşti. İFSAK bünyesinde temel fotoğraf ve Belgesel fotoğrafçılık eğitimi alan Coşkun İnce, çeşitli radyolarda ve televizyon kurumlarında çalıştı. Sinema-belgesel alanında bağımsız olarak çalışmaya başladı. Uzun bir süre, nasıl çekeceğini düşünmeden kısa ve uzun metraj film senaryoları ve denemeler yazdı ve bunların birçoğunu hayata geçiremedi. Çok sevdiği şehir olan ve sadece şehir olmaktan çıkartıp daha başka bir gözle baktığı İstanbul’un hikâyesini bir banka çalışanı ve bir konfeksiyon işçisinin gözünden anlattığı “8- 5 İstanbul” amatör şartlarda ilk belgesel çalışmasıdır. Sonrasında Lazca dilinin bugünkü durumunu anlatmak için “Gza do Nena (Yol ve Dil)” adlı belgesel filmi çekti. Senaryosunu yazıp yönetmenliğini yaptığı “Son Kare” ise ilk kısa metraj kurmaca filmidir. Çocukluğunda başlayan fotoğraf tutkusunu profesyonel alana taşıyıp bağımsız foto-belgeseller hazırlayıp, karma sergi ve kitaplarda yer aldı. O güne kadar ürettiği bütün eserler 2019 yılında hard diskinin yanması sonucu tamamen yok oldu. Bazı filmler Youtube kanalında tek kopya halinde arşivde yer almaktadır. Kültür Bakanlığı tarafından desteklenen ve Karadeniz’in dağ köylerinde halen inatla hayatlarını sürdürmeye çalışan kadınların hikâyesinin anlatıldığı “Zamanın İçinde” adlı belgesel filminde 2. Yönetmen olarak çalıştı. Dizi ve Sinema filmlerinde kamera arkası belgeseller çekerken daha çok kendi işleri ile ilgilenmek istediği için İstanbul’u ve iş hayatını bırakıp 2020 yılında annesinin yanına, Rize-Pazar’a yerleşti ve çalışmalarına orada devam etti. Doğaçlama sahneler üzerinden tasarladığı filmi “Annemin Eli” ilk uzun metraj çalışmasıdır ve bu film tamamen kendi kısıtlı imkanları ile çekilmiştir. Filmin tamamlanması ile eksik kalan kısımları görmesi üzerine “Zamanın İçinde” adını verdiği seriyi tamamlamak için üç yıl boyunca her şeyi kendi üstlenerek iki film daha hayata geçirdi. “Çok Yalnızdım” ve “Şairin Yolu” filmlerini tasarlayıp filmlere paralel olarak, akan bir ulusal foto-belgesel ve bir de fotoroman tasarladı. Foto-Belgesel “Annemin Eli” filmle aynı adı taşıyordu ve ulusal kanallarda bütün Türkiye’ye sunulan bir belgesel oldu. Çekim süreci iki yıl kadar süren ve daha çok kendi iç dünyasına odaklandığı “Çünkü Burası Benim Akıl Hastanem…!” adlı eseri fotoroman olarak basım aşamasına gelmiştir. Ayrıca toplumsal sorun ve hak ihlali olarak değerlendirdiği konular üzerine Avrupa Birliği Sivil Düşün Programı desteği ile çektiği iki belgeseli hayata geçirdi. Bunlardan birincisi olan “Yeni Mevsim” adını verdiği belgesel internetten izleyicisine ulaştırılırken, Coşkun İnce bu belgeselde pandemi döneminde mevsimlik tarım işçilerinin sorunlarını anlatmaya çalıştı. Bir yıl sonra aynı kapsamda çektiği ve “Benim Suretim” adını verdiği ikinci belgeselinde, Lazcanın kaybolacak diller arasında gösterilmesi üzerine dilin bugünkü durumunu anlatmaya çalıştı. 2020 yılından bu yana yaşadığı Rize-Pazar’daki hayatının özetini ve hayata bakışını bir MANİFESTO olarak ”NOBODY” filmi ile izleyicisine aktarmaya çalıştı…