DEPRESYON

Ben Ayşegül Özer, Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi Mimarlık Fakültesi mezunuyum. Sanata ilgim çocukluğumda başladı ve yıllar boyunca bu ilgi sürekli artarak devam etti. Ancak, sanata aktif olarak ilgilenmeye başlamam, bizzat deneyimlediğim bir depremle ve o sürecin hayatımı kökten değiştirmesiyle oldu. Bu olay bana yeni bir bakış açısı ve kendimi ifade edebileceğim yeni bir dil kazandırdı. Bu sayede, bugünlere kadar durmadan çizmeye devam ettim. Sanat ve acı arasındaki ilişki, birçok sanatçının yaşamında olduğu gibi benim hayatımda da önemli bir yer tutuyor. Depremin getirdiği zorluklar ve travma, içsel dünyamı keşfetmeme ve bu dünyayı sanatsal bir dille dışa vurmama olanak tanıdı. Acı, benim için sadece bir deneyim değil, aynı zamanda yaratıcılığımın itici gücü oldu. Çizimlerim aracılığıyla kendimden parçalar buluyorum ve bu parçalar, duygusal bir keşif yolculuğunun ürünleri olarak ortaya çıkıyor. Sanat, içsel acılarımı ve duygusal karmaşamı ifade etmenin ve anlamlandırmanın bir yolu haline geldi. Yaratıcı süreç, benim için bir tür terapi oldu. Sanat terapisi, bireylerin duygusal iyileşme süreçlerine katkıda bulunurken, benim de içsel çatışmalarımı ve acılarımı işlememe yardımcı oldu. Bu süreçte, her fırça darbesi ve her çizgi, yaşadığım zorlukların ve acıların bir ifadesi haline geldi. Sanat, sadece acıyı ifade etmekle kalmaz, aynı zamanda izleyicilere de empati kurma fırsatı sunar. Çizimlerim, izleyicilere benim duygusal deneyimlerimi hissetme ve bu deneyimlerle bağlantı kurma imkanı verir. Bu, sanatın toplumsal bir iyileştirici güç olarak rolünü pekiştirir. Sanat, bireyler arasında duygusal bir köprü kurarak, insanları bir araya getirir ve ortak duygusal deneyimlerin paylaşılmasını sağlar. Çizimlerimi yaparken, her birinde kendimden bir parça buluyorum. Bu parçalar, sadece benim değil, aynı zamanda izleyicilerin de kendi duygusal yolculuklarını keşfetmelerine yardımcı oluyor. Sanat, acıyı dönüştüren ve anlamlandıran bir araç olarak, hem benim için hem de izleyicilerim için derin bir iyileştirici güce sahip. Sonuç olarak, sanat ve acı arasındaki ilişki benim hayatımda büyük bir önem taşıyor. Sanat, bana kendimi ifade etme, acılarımı dönüştürme ve anlamlandırma yolunda eşsiz bir fırsat sundu. Bu sayede, çizimlerim aracılığıyla kendimi bulmaya ve keşfetmeye devam ediyorum.